Animals!

Van Landegem, Van Calster en Moens. 3 verschillende namen, 1 gezellige familie en dit in Parijs. Vorig weekend stond inderdaad in het teken van familie. Vrijdag ochtend stonden zij in Paris-Nord, terwijl ik nog een zware werkdag moest doorstaan. Toch was er ‘s middags al afgesproken om te genieten van een 2-gangenmenu, zijnde Big Mac en frietjes, dit alles bij een heerlijke cola van het jaar 2007.

Mijn dagje liep ten einde en er was afgesproken onder de Eiffeltoren, om in een mooi décor een flesje wijn jaak te maken. In de verte zag ik daar 2 marginalen tegen de grond liggen en iets in mij zei me dat het familie was, en gelijk had ik. De vooravond brachten we door in mijn klein, doch gezellig kot en al snel werd dat omgevormd tot een stort omwille van uitstekende smoskwaliteiten Jonas, die mijn bed omvormde naar een wijnbed met nootjes,. Wijselijk besloten we dan maar wat op straat te gaan ronddolen.

Na enige pintjes te hebben geconsumeerd, gingen we op de dool. Er waren twee potentiële feestjes : Het eerste trok op niets, het tweede was een vakbondsfeestje aan de andere kant van Parijs, maar ook dit hebben we niet gehaald. Toch namen onze Belgische gewoontes ons zwaar in de maling, daar we dachten dat leeggoed hier enig geld zou opleveren. Na het meezeulen van 2 bakken (ook naar het 7e verdiep ja), kropen we voldaan in ons stort om de dag nadien te ontdekken dat onze zeultocht voor niets was geweest. Onopvallend gingen we op een bescheiden manier ons leeggoed ‘dumpen’, om vervolgens in de metro te verdwijnen richting Sacré Coeur.

Ook dit maal waren er zware gokpraktijken aan de gang en hebben we de louche gokkers duchtig op hun zenuwen gewerkt, door gewoon te kijken. We werden dan ook meermaals gevraagd weg te gaan en ze hebben zelfs voor ons hun boeltje opgerommeld. Vervolgens besloten we hogere sferen op te snuiven en beklommen we de indrukwekkende Sacré-Coeurberg, om daar te genieten van een gekke Italiaan die het publiek entertainde. Daar een regenbui ons overviel, rolden we terug in de metro richting La Defense

Na enige siteseeing, besloten we te gaan shoppen, daar we honger en dorst hadden. Het menu : Stokbrood, kaas en bier om zowel Frankrijk, Holland en België te verenigen. We settelden ons ergens tegen de grond en begonnen lustig te eten en te drinken, om op educatieve wijze onze dag door te brengen. Daar ‘La Defense’ niet zooo veel heeft te bieden, besloten we al snel terug de metro in de duikelen, om vervolgens lustig het ondergrondse Parijs te verkennen.

Plotsklaps was het 22h en dus hoogtijd voor naar een feestje te trekken. Dit maal in cité Université, een plaats waar 5000 buitenlandse studenten gesetteld zijn in ‘American Pie-setting’. We waren dan ook onder de indruk en het beloofde een toffe avond te worden, wat het ook was. Het hoogtepunt van die avond en tevens het hele weekend was het verlies van Jonas en tevens zijn schoen. Om de één of andere dubieuze reden was hij op de dool geraakt om dan rond 3h30 het fantastische nieuws te krijgen dat hij nog leeft, maar in het gevecht om de weg terug te vinden één schoen is kwijtgeraakt. Als een clochard stond hij in de regen op ons te wachten, die arme stakker. Een ander grappig feit is dat ze mij ettelijke malen hebben buitengekegeld, daar ik in mijn rugzak het overschot van onze pinten bijhad. Ik geraakte desalniettemin telkens met mijn charmes terug binnen, om het Mexicaanse feestje te vervolmaken. Vervolgens besloten we dan maar om rond 5h de metro naar huis te nemen, om ‘tijdig’ op ons stort te kruipen.

Tot slot brachten we onze zondag op de Champs Elysee door, waar de marathon van Parijs aankwam. Weinig spectaculairs, buiten enkele grote meneren die 42 kilometer in de benen hadden. Na wat doelloos rond te stesselen, besloten we richting Paris Nord te gaan, om vervolgens mijn twee beesten uit te wuiven. Twas tof mannen, met in memorie enkele geweldige herinneringen, die nog vaak zullen terugkomen op de aanstromende familiefeesten ! Zodus Jonas, zet je scherp, er zal met vuur geschoten worden.

Verder heb ik de zowat rustigste week van allemaal achter de rug op werk. Agathe heeft een weekje verlof en ze heeft mij werk gegeven, dat ik op 2 dagen heb geklaard. Gevolg : ik zit hier 3 dagen te smeken om werk, probeer tussendoor wat aan mijn paper te werken (wat moeizaam vlot, aangezien ik geen voorbeeld heb), … Ik zal dus tevree zijn als ik wat meer werk ontvang (en mijn voorbeeldpaper), zodat deze wat meer vorm krijgt.

Dit weekend komt mijn kleine broer me bezoeken. Eigenlijk komt hij voor zijn comprades, maar samen gaan we ook wel enige mest maken. Er staat niets gepland, dus we zien wel wat dit weekend brengt. Hopelijk hebben we zondag al onze schoenen nog!

Meer zoete verslagjes volgen als de bijtjes zijn langsgeweest.

Tot blogs !
Pirre x