Gorno en Tijn in Parijs

Een stralende hemel gaf het startschot van een stralend weekend. Gorno (Jorn) en Tijn (Stijn) kwamen hun verdwaalde schelp in Parijs bezoeken. Er stond veel te gebeuren dat weekend, want beiden wilden een ander stukje Parijs zien. Zo begonnen we donderdag namiddag aan een wilde wandeltocht, sleurend met bagage en bier op zoek naar mijn kleine, doch gezellige stulp. Een malle frats en een misplaatste grol maakte het geheel des te aangenamer en ‘s avonds werden de batterijen opgeladen om te gaan dansen in MixClub. Een erasmusfeestje bracht onze Vlaamsche vrienden in ware extase en de tecktonikmoves volgde sneller dan verwacht, maar de prijzen van de drank swingden even hard als ons. Aldus besloten we om op een schappelijk uur naar huis te gaan en om vrijdag te genieten van een nog stralender zonnetje.

Uiteraard stonden de clishé-dingen op het menu zoals Sacré-Cœur, Notre Dam, Centre Pompidou, Tour Eiffel, St. Michel etc … (die we allemaal met een « zonnekindlach » en een gezond biertje doorbrachten). Maar toch wilden we iets meer beleven, iets meer zien en iets meer « Parijs » zijn, dus besloten we ook andere dingen te doen. Vooreerst stortten we ons in een helse zoektocht naar het graf van *** Morisson (zijn naam ontglipt me, maar het gaat om de zanger van The Doors) op het kerkhof Père la Chaisse. Een ware wildernis, maar onze orientatiezin loodste ons naar ons doel. Vervolgens besloten we ons te etaleren op een terrasje en van de vroege middagzon te genieten. De eerste bronzage was dan ook van de partij.
Die avond besloten we al helemaal zot te doen en de Eiffeltoren te beklimmen. Pijnpunten waren dat we 2 uur moesten wachten en dat er gedurende die 2 uur geen bier was. Pluspunten waren dan weer dat Gorno en Tijn mij gezelschap hielden. Na enig gemekker, gepieker en gelach stonden we plotsklaps op de tweede verdieping, waar we nog eens 45 minuten moesten aanschuiven voor we het topje van de eiffeltoren konden beklimmen. Een prachtig zicht overviel ons en Gorno bezweek meermaals onder de drang om zijn kop tussen de tralies van de Eiffeltoren te steken. Dit bleek tevens ook een mooie afsluiter van onze avond te zijn en op deze romantische climax besloten we dan ook maar onder de wol te kruipen, om er taags nadien fris en monter bij te staan.

Op deze zaterdag bezochten we weer wat toeristische attracties, maar ook de louchere buurten van Parijs, zijnde Moulin Rouge (bekend van zijn sexshops) en de hoerenbuurt rond St. Denis (op aanvraag van derden). Een aangenaam dagje was het, met een stralend zonnetje, scherp staand gezelschap en een boete van 40 euro. Hoezo vraag je je af ? Wel, RATP-security zijn niet direct de liefste mensen. Ze laten de uitgangdeurtjes van de metro openstaan, menig man loopt langs daar zonder hun kaartje te gebruiken en menig man krijgt dus een boete. 3 opties hadden we : Direct betalen – Laten overkomen via de Belgische ambasade (+ 25 euro) of met de tussenkkomst van de politie (met eventueel kans in den bak te vliegen). Na enig tegenstrubbelen van ons en dreigen van hen zijn we voor de eerste optie gegaan. Platzak trokken we richting mijn nederige stulp om onze vodka te ledigen voor het feestje dat te wachten stond. Na geweigerd te worden op het eerste feestje, besloten we ons te verplaatsen naar een ander feestje, op een boot. Het eerste slachtoffer viel ook die avond, zijnde Gorno. Een spectaculaire sprong van een verhoogje (toch wel 80 cm. hoog), kon zijn enkel niet aan. Gevolg, een opgezwollen Gorno-enkel, die de dag nadien niet mee kon op ons cultuurtripje richting het Louvre.

Want jaja, zelfs ook kempische boerkes genieten graag van een streepje cultuur. En dan nog wel Vlaamsche cultuur in een Franse hoofdstad met Jan Fabre en zijn bizarre kunstwerken. Het één was al iets meer wauw dan het andere, maar de algehele indruk ligt voor mij op 75 %. In tegenstelling tot het weinigindrukwekkende « Mona Lisa » gebeuren. Na anderhalf uur in het groote museum van Europa te hebben rondgedoold, besloten we om een ijsje te verorberen en onze zieke ziel nog een bezoekje te brengen, vooraleer Gorno en Tijn de trein richting Belgenland indoken. Zonnige dagjes en aangenaam  gezelschap hebben 1 tem 4 mei in het geheugen en op foto (+ – 800) gegrifd.

Maar aan alle mooie plaatjes komen een einde en op 4 mei rond 17 h liep ik neergelaten door de Franse hoofdstad, uitkijkend naar mijn volgende ‘avontuur’, zijnde mijn onverwachte terugkeer naar Belgenland. Van 7 mei tot 12 mei vertoefde ik in de stralende Belgische zon, genoot ik van heerlijk kempisch eten, bracht ik menig bezoek aan vriend en vriendin en werd er ook al eens een danspasje geplaceerd. Kortom, het waren 5 goeddoende dagen in mijn kleine kempsiche dorpje, die mijn batterijen helemaal hebben opgeladen voor een nieuwe werkweek en voor mijn laatste visite, zijnde mijn surfbroeder en zuster Jelle (Curry) en Sofie (teveel bijnaampjes om op te noemen). Wat deze gladde jongen en krolse katin in Parijs teweeg brengen, leest u de komende weken.

Driewerf Alaaf !
Pieter

Animals!

Van Landegem, Van Calster en Moens. 3 verschillende namen, 1 gezellige familie en dit in Parijs. Vorig weekend stond inderdaad in het teken van familie. Vrijdag ochtend stonden zij in Paris-Nord, terwijl ik nog een zware werkdag moest doorstaan. Toch was er ‘s middags al afgesproken om te genieten van een 2-gangenmenu, zijnde Big Mac en frietjes, dit alles bij een heerlijke cola van het jaar 2007.

Mijn dagje liep ten einde en er was afgesproken onder de Eiffeltoren, om in een mooi décor een flesje wijn jaak te maken. In de verte zag ik daar 2 marginalen tegen de grond liggen en iets in mij zei me dat het familie was, en gelijk had ik. De vooravond brachten we door in mijn klein, doch gezellig kot en al snel werd dat omgevormd tot een stort omwille van uitstekende smoskwaliteiten Jonas, die mijn bed omvormde naar een wijnbed met nootjes,. Wijselijk besloten we dan maar wat op straat te gaan ronddolen.

Na enige pintjes te hebben geconsumeerd, gingen we op de dool. Er waren twee potentiële feestjes : Het eerste trok op niets, het tweede was een vakbondsfeestje aan de andere kant van Parijs, maar ook dit hebben we niet gehaald. Toch namen onze Belgische gewoontes ons zwaar in de maling, daar we dachten dat leeggoed hier enig geld zou opleveren. Na het meezeulen van 2 bakken (ook naar het 7e verdiep ja), kropen we voldaan in ons stort om de dag nadien te ontdekken dat onze zeultocht voor niets was geweest. Onopvallend gingen we op een bescheiden manier ons leeggoed ‘dumpen’, om vervolgens in de metro te verdwijnen richting Sacré Coeur.

Ook dit maal waren er zware gokpraktijken aan de gang en hebben we de louche gokkers duchtig op hun zenuwen gewerkt, door gewoon te kijken. We werden dan ook meermaals gevraagd weg te gaan en ze hebben zelfs voor ons hun boeltje opgerommeld. Vervolgens besloten we hogere sferen op te snuiven en beklommen we de indrukwekkende Sacré-Coeurberg, om daar te genieten van een gekke Italiaan die het publiek entertainde. Daar een regenbui ons overviel, rolden we terug in de metro richting La Defense

Na enige siteseeing, besloten we te gaan shoppen, daar we honger en dorst hadden. Het menu : Stokbrood, kaas en bier om zowel Frankrijk, Holland en België te verenigen. We settelden ons ergens tegen de grond en begonnen lustig te eten en te drinken, om op educatieve wijze onze dag door te brengen. Daar ‘La Defense’ niet zooo veel heeft te bieden, besloten we al snel terug de metro in de duikelen, om vervolgens lustig het ondergrondse Parijs te verkennen.

Plotsklaps was het 22h en dus hoogtijd voor naar een feestje te trekken. Dit maal in cité Université, een plaats waar 5000 buitenlandse studenten gesetteld zijn in ‘American Pie-setting’. We waren dan ook onder de indruk en het beloofde een toffe avond te worden, wat het ook was. Het hoogtepunt van die avond en tevens het hele weekend was het verlies van Jonas en tevens zijn schoen. Om de één of andere dubieuze reden was hij op de dool geraakt om dan rond 3h30 het fantastische nieuws te krijgen dat hij nog leeft, maar in het gevecht om de weg terug te vinden één schoen is kwijtgeraakt. Als een clochard stond hij in de regen op ons te wachten, die arme stakker. Een ander grappig feit is dat ze mij ettelijke malen hebben buitengekegeld, daar ik in mijn rugzak het overschot van onze pinten bijhad. Ik geraakte desalniettemin telkens met mijn charmes terug binnen, om het Mexicaanse feestje te vervolmaken. Vervolgens besloten we dan maar om rond 5h de metro naar huis te nemen, om ‘tijdig’ op ons stort te kruipen.

Tot slot brachten we onze zondag op de Champs Elysee door, waar de marathon van Parijs aankwam. Weinig spectaculairs, buiten enkele grote meneren die 42 kilometer in de benen hadden. Na wat doelloos rond te stesselen, besloten we richting Paris Nord te gaan, om vervolgens mijn twee beesten uit te wuiven. Twas tof mannen, met in memorie enkele geweldige herinneringen, die nog vaak zullen terugkomen op de aanstromende familiefeesten ! Zodus Jonas, zet je scherp, er zal met vuur geschoten worden.

Verder heb ik de zowat rustigste week van allemaal achter de rug op werk. Agathe heeft een weekje verlof en ze heeft mij werk gegeven, dat ik op 2 dagen heb geklaard. Gevolg : ik zit hier 3 dagen te smeken om werk, probeer tussendoor wat aan mijn paper te werken (wat moeizaam vlot, aangezien ik geen voorbeeld heb), … Ik zal dus tevree zijn als ik wat meer werk ontvang (en mijn voorbeeldpaper), zodat deze wat meer vorm krijgt.

Dit weekend komt mijn kleine broer me bezoeken. Eigenlijk komt hij voor zijn comprades, maar samen gaan we ook wel enige mest maken. Er staat niets gepland, dus we zien wel wat dit weekend brengt. Hopelijk hebben we zondag al onze schoenen nog!

Meer zoete verslagjes volgen als de bijtjes zijn langsgeweest.

Tot blogs !
Pirre x

107 rocked Paris mid-week brow style!!

Dinsdag ochtend: Vol agitatie werd ik wakker, want de brows van Brabanconnestraat 107 Leuven kwamen hun geliefde ‘monkey’ een bezoekje brengen. Een ding stond toen al vast: ‘It gonna be legendary’.

Na enig zoeken tussen de marginalen aan Paris Nord vond ik Emiel, Ruth en Lotte ergens tegen de grond, crashend van hun lange rit. Ik nam deze arme spruiten onder de arm en samen zochten we naar quality time die we snel vonden. De voelsprieten waren nog goed op elkaar afgestemd en na welgeteld 14 seconden vloeide de eerste malle frats. DE start van een awesome  4-daagse.

Zo trokken we met z’n 4-en richting mijn stek waarbij ik vakkundig de nodige uitleg gaf van de ondergrondse metro. Een rondleiding op mijn kot ging verbasend snel, aangezien er niets verbasends te beleven valt. Aldus trokken we wandelend het stad in op zoek naar een hap en konden mijn vondelingen genieten van de Parijse gebouwen, de Parijse zon en een uiterst scherp staande Parijse Pirre. Vooreerst trokken we naar Notre Dam, waar Emizzle en ik al snel werden aangetrokken door uiterst mooie, strakke en sympathiek ogende … wait for it … hoeden. Een modeshow bleef niet lang uit en al snel waren we de ‘blues-brothers’. De dag verliep zoals gepland en zo trokken we richting jeugdherberg ‘The Three ducks’. Normalieter stond hier een kamer geboekt, maar in Parijs is niets normalieter, dus stond er geen kamer geboekt. Paniek was er enigsinds, hoewel deze dragelijk werd gemaakt door een gratis 1664-biertje van de jeugdherberguitbater. De vraag was natuurlijk: ‘wat nu?’ Mijn bezoekers probeerden me te overhalen terug naar Parijs Noord te gaan en tussen de rijken der armen te gaan liggen, maar mijn ijdelheid was daar niet klaar voor. Na enige onderhandelingen werd ons iets geregeld aan de andere kant van Parijs. De nacht zou dus in enige klasse worden doorgebracht. Ook tijdens de avond stond onze inspiratie niet stil en kwam Emizzle met ‘boozepoker’ af. Wat het is, laat ik aan de verbeelding over, maar het was ‘awesome’.

Dag 2 brak aan en met houten kop zetten we onze expeditie verder. Een toeristisch bezoekje links en een seksshopbezoekje op vraag van de dames rechts bracht ons bij de slechtste, allicht gezondste, hap ooit. Lachend, gierend en brullend bezochten we Sacré Coeur en vervolgens splitsten onze wegen. De winkeldrang van de dames kende geen grenzen, dus besloten de mannen in unanimiteit hen even los te laten. Wat doen echte mannen als ‘hun vrouwen’ zijn gaan winkelen? Juist ja: louche buurten opzoeken. Emizzle en ik trokken naar St. Denis, bekend van zijn goedkope straathoertjes, goedkope sexshops en zware gokpraktijken. Wijselijk passeerden we de buurt met neergebogen hoofd en neergelaten schouders om vervolgens terug richting jeugdherberg te trekken, waar onze dames een lekkere hap gingen maken. Nu ja, ook dit verliep eerder van een Parijs dan een leien dakje. Wat moet je doen als je eten zoek is? In de vuilbak zoeken en ook dit bracht soelaas. We genoten dan ook volle teugen van onze clochardsmaaltijd. De avond brachten we wederom gesplitst door. De dames al roddelend, wij al ‘blues-brotherend’. Onze tenue was op elkaar afgestemd, de vraag was alleen: ‘is Parijs er klaar voor?’. In stijl brachten we de avond door en werden we zelfs door vrouwelijke fans nagefloten. Parijs lag duidelijk aan onze voeten.

Dag 3 stond in het teken van: ‘meer bezoek’. Jef en Jan voegden zich aan de groep toe en zorgden voor nog meer quality-time. We hadden speciaal op hen gewacht voor het meest romantische bezoekje, zijnde de Eiffeltoren. Na een kort maar krachtig bezoek gingen we op zoek naar: ‘bier’. Zo zie je wat er gebeurd als de mannen in overvloed zijn. We settelden ons voor het gezellige, doch indrukwekkende stadhuis en ook hier was de papparazi aanwezig. Een interview werd gevraagd, een interview werd gegeven. De vraag was simpel: ‘Qu-est ce que vous trouvez du quartier “Chatelet”’? (Lees: wat vindt u van de bronx van Parijs?) Het antwoord was lichtelijk vervormd naar: ‘’sympa”, maar toch waren de bevallige studentes uiterst tevreden.
Zo brak ook de avond en het erasmusfeestje aan. Doel: Daansen! Het decor was er wel, maar de prijzen swingden de pan uit. Een blik heiniken kostte € 5! Een echte Belg zegt neen, een half verfranste Belg durft al eens ‘ja’ zeggen, maar valt al snel terug op zijn Belgische roots. Desalniettemin was het een aangename avond / nacht en zo brak ook de dag van het vertrek aan.

Afgesproken onder de Arc de Thriomph kuierden we de Champs Elysée af. Jef bood Ruth een verlovingsring van € 13.459 aan, maar Ruth was er nog niet klaar voor. De wind stak zijn kop op en Parijs kreeg een flinke douche. Met z’n allen stapelden we ons op in mijn kot om in gezellige sferen naar ‘How I met your mother’ te kijken. Het was ‘awesome’. Maar ook aan mooie tijden komt een einde en zo vloeiden de eerste tranen (bij mijn bezoekers van negatieve emotie, bij mij van blijdschap). Voor hun stond een helse autorit te wachten, voor mij een treinrit richting Nancy.

Ik was volledig snowboardsuite-up om met Joris de bergen van La Bresse te trotseren. Een gezellige Chambre d’hote  gaf ons onderdak. ’s Ochtends vroeg maakten we ons klaar om brow-style van de bergen te racen.  Het was ‘legendary’. Ons diepsneeuwavontuur van zaterdag avond putte ons helemaal uit en kropen we dus vroeg onder de wol om zondag nog meer gekke kunstjes uit te halen. Bij dit alles smakte ik geregeld tegen de grond en had ik één maal intiem contact met een ‘paal’. Onze relatie ging niet verder dan dat ene contact, daar hij nogal koel reageerde. Maar ook aan zulke avonturen komt een einde en zo nam ik zondag avond in totale eenzaamheid de trein richting het drukke Parijs.

Een ding staat vast, het waren 6 totally, definitely awesome and legendary days! Thanks brows, we rocked Paris and La Bresse!

Het werk verloopt tevens zijn normale gangetje. Ik hou me bezig met vertalen en werk vooral op Transitions, een soort ‘opticien’. Hiervoor maken we een Promotion guide en een Benchmark. Ze hebben mij hier op gezet, daar ik polyglot ben en een Engelse kennis heb die mijlen boven die van de Parijzenaar reikt. Morgen komt er ook een nieuwe stagiaire op m’n bureau zitten. Misschien is het wel een wulpse Hawaiaanse, zoals voorspeld in post nr. 1 ? Laat ons bidden.

Het volgend bezoek staat dit weekend gepland. Mijn neven Jonas en Michiel komen Parijs onveilig maken. 1 goeie raad voor hen: ‘Suit up, because it’s gonna be legen … wait for it … DARY’.

Tot blogs,
Pirre! x

Blind date!

Dit weekend kreeg ik het eerste bezoek over de vloer, en wat voor één. Mams en paps kwamen hun kleine spruit in Pladijs bezoeken. Zaterdag om half 7 ’s ochtends betraden zij de bolide, terwijl ik nog lag te ronken van een toch wel gezellig, doch niet te zot, avondje stappen. Ik was uiteraard vroeg uit de veren om hen een warm welkom te bieden. Rond 10u40 zag ik mijn twee teergeliefde ouders voor het eerst. Het weerzien was hartelijk. Na 5 weken zonder de malle fratsen van het thuisfront, is het toch aangenaam deze nog eens mee te maken. Na het tonen van mijn nederige stulp, trokken we het stad in, richting hotel Mont-Blanc, waar mams & paps de nacht zouden spenderen.

Ik leerde hen kennis maken met een aardig stukje Parijs, zijnde Notre Dam, Centre Pompidou, Sacré Coeur, Eiffeltoren, La Louvre, Champs Elysee en de rijke buurt errond, Montparnasse (en het kerkhof) en Place de Concorede. Niet onaardig, voor een zulke korte periode. Graag licht ik het verloop van het bezoek toe.

Het weer kende een woelige periode. Winderigheid, zonnigheid en nattigheid wisselden elkaar af, kwaliteit daarentegen was een constante. De bezoeken verliepen zoals gepland en ik bracht m’n dag door in aangenaam gezelschap. Een pintje hier, een snackje daar, een monumentje ginds, een blik naar de Rolls Roys, de hypergetunede audi en het onbekende, doch verbluffende sportautootje deden onze ogen opensperren, maar ook de plaatselijke daklozen, de politiek-getinte betoging en het extravagante volk trokken onze aandacht. Zo hebben we in détail kunnen bestuderen hoe vrouwen hun broekkousen optrekken als ze wat zijn gezakt. Vooral het mannelijke gezelschap toonde een opvallende interesse.

De fikse wandeling die we die dag achter de rug hadden, liet de vermoeidheid op ons los. Het was dus uiterst genieten van een drankje en een stukje Belgische krant, in afwachting van ons volgende avontuur, zijnde het avond-eten. Het decor was ‘Blind-date’, in de meest letterlijke zin van het woord. Ik had een plaats gereserveerd in restaurant ‘Dans le noir’. Het concept is simpel: ‘men ziet geen steek / steak’. Wij hadden gekozen voor het menu ‘surprise’, dus we wisten van haar noch pluim wat we te eten gingen krijgen. Begeleid door onze ober (die trouwens blind is), gingen we naar onze zitplaats. Volledig in het duister probeerden we ons een beeld te vormen. Al tastend zochten we het water en probeerden we, met de nodige zorg, ons glas te vullen. Na ons voorgerecht, gebeurde er plots iets. We kregen bezoek aan onze tafel. Cécile, Eline en Charlotte genoten van ons gezelschap en wij van het hunne. Deze drie innerlijk bevallige dames waren onze eerste tot dusver ‘blind date’. Zoals blinden zich tastend een beeld van iemand vormen, zo gingen ook wij op verkenning. Het was een aangename ontmoeting waar zeker verder op gebouwd kan worden!
Kort samengevat: Het concept is uiterst origineel. Zo een absolute duisternis heeft allicht nog niemand meegemaakt. De prijs – kwaliteit / kwantiteit daarentegen viel nogal tegen, maar het gezelschap was dan weer uitermate! Zeker en vast een ervaring.

Zo brak ook zondag aan. Het beloofde een dag vol bezoekjes te worden. De sfeer was optimaal en het weer was zoals onze paps nog wispelturiger. Met de metro doorkruisden we het hele Parijs, zijnde van de Eiffeltoren naar Montmartre en Sacré Coeur, wat ook onze laatste toeristische stop was. De gezellige ‘Amélie-Poulain’-buurt bracht ons in contact met zware gokpraktijken. Verschillende mannen hadden zich, al dan niet strategisch, opgesteld om de toeristen grondig af te schooien (althans, de domme toeristen). Het spel was simpel.

• Er zijn 3 zwarte rubberen schijfjes waarvan er 1 een witte onderkant bevat.
• Raad het juiste schijfje met de witte onderkant en u wint 100 euro.
• U raadt fout en u geeft 50 €.

Vele mensen waagden zich eraan en wanneer wij iets zeiden (dat correct was), reikte de man ons 100 euro aan, zonder ook maar enige intentie te hebben geld te geven als we verliezen. Hij zei: ‘vous avez gagner’. Wij hebben niet deelgenomen aan dit louche spel, maar moesten we de gok hebben gewaagd, dan hadden we allicht een mooie 400 euro verdiend. Misschien een tip voor de ‘krap-bij-kas-zittende’ om hun verblijf terug te verdienen? Louche praktijken, ze bestaan blijkbaar ook in Pladijs.

Rond 16.30 verlieten mijn bezoekers mij en het gezellige Parijs. Er stond een zwart gat te wachten, maar het werd met genoegen opgevuld door enkele bevallige chatters. Met dank aan hen en tevens m’n ouders voor de putting, de schoentjes en het toffe weerzien! Hop naar Brabançonne 107! 
Foto’s vindt u hier terug: http://picasaweb.google.com/pieter.moens .

PS: voor alle duidelijkheid, er zijn wel degelijk drie al dan niet bevallige dames komen bijzitten, maar het tastend kennismaken is een sentationele invalshoek van het verhaal om jullie aandachtig te houden.

Tot blogs,
Pirre!

Allez les bleus!!

Het weekend zit er weer op en ondertussen is het weeral bijna weekend, maar toch, een kort verslagje van het voorbije weekend, dat volledig in het teken van de rugby stond. De clash tussen Frankrijk en Italië beloofde spannend te worden, hoewel Frankrijk favoriet was. Beginnen doen we bij het begin, zijnde vrijdag.

Vrijdag begon ik met de intentie om een pubcrawl te gaan doen (weeral ja!). Iets voor 21 u stond ik met opgeheven borst aan de Fontaine St. Michel, op uitkijk naar mede pubcrawlers. Plotsklaps vibreerde mijn mobieltje en werden er andere plannen voor die avond gesmeed. Ik ging het rustig houden en gewoon een pint schuppen. Nuja, rustig kan wel eens heel relatief opgevat worden.
Het werd later op de avond en naar Parijse gewoonte sluiten de café’s hier behoorlijk vroeg, dus we waren verplicht ons keer op keer te verplaatsen. Naar huis gaan was geen optie, aangezien de metro’s gesloten waren. Uiteindelijk kwamen we op het idee om site seeing by night te doen. Ik kreeg een rondleiding door de rijkste buurt van Parijs en zelfs Sarkozy zijn woonst heeft geen geheimen meer voor me. Na een fikse wandeling besloten we een menig vodka te drinken en ondertussen de lachspieren los te maken met ‘Alex Agnew en nadjib Am Hali’, en ik moet zeggen, het was lachen gieren brullen. Nuja, de tijd stond uiteraard niet stil en het uur van thuiskomst vermeld ik niet, kwestie van m’n imago staande te houden.

Zo brak ook zaterdag aan. Op zich niet veel speciaals. Heb wat geshopt, mini site-seeing en ‘s avonds een pot gaan schuppen, om de batterijen op te laden voor zondag namiddag, zijnde de rugby. Samen met Marc en Kim hadden we een plaatsje gereserveerd in het toch wel impressionante ‘Stade de France’. De binken verschenen om 16h op het veld en de eerste wave barstte enkele minuten later los. Getier en gejuich (jammer genoeg niet van een horde cheerleaders) klonken rond onze oren. De sfeer was gemoedelijk en aangenaam. Nu ja, over de match zelf kan ik niet veel vertellen, maar voor enkele sfeerbeelden verwijs ik de Facebookers door naar mijn facebook. De uiteindelijke stand was 25 – 13 voor Frankrijk. Wat ons getier toch niet allemaal teweeg brengt.
De avond heb ik al biddend tot de heer doorgebracht.

Verder smijt ik ook nog graag enkele statistiekjes naar jullie hoofd.

Vuilste steden:

1. Londen
2. Parijs (wat ik wel beaam)
3. Rome

Duurst:

1. Londen
2. Parijs (wat ik evenals beaam)
3. Rome

Meest onvriendelijke inwoners:

1. Parijs (je zou nog gaan denken dat ‘k verkeerd ben beland ?)
2. Londen
3. Moskou

Beste keuken:

1. Parijs (Zaterdag doen we de eerste ‘echte’ test)
2. Rome
3. Firenze

Beste winkelstad:

1. Parijs (Een shoppar(ad)ijs is het wel! Dus dames …)
2. Londen
3. Rome

Beste uitgaansleven:

1. Londen
2. Amsterdam
3. Parijs

Meest romantische steden:

1. Parijs (alleen jammer dat je daar met 2 voor moet zijn)
2. Venetië
3. Rome

Knapste inwoners:

1. Rome
2. Parijs (Dan toch één punt waar Parijs en ik ‘matchen’)
3. Stockholm

Beste openbare parken:

1. Londen
2. Parijs
3. Barcelona en Amsterdam

Zo, nu weten jullie ook iets meer over de statistieken van Parijs.
Dit weekend staat in het teken van de oudertjes die me komen bezoeken. Een verslag volgt later. Stillaan tellen we ook af naar het weekje vakantie dat gepland staat in de paasvakantie, maar hierover later meer. Nu terug au boulot!

Driewerf Alaaf.

overnachting

3 x Alaaf,

Normaliter zou hier nu een uitgebreid verslag moeten komen van overnachtingsmogelijkheden in Parijs (zowel hotels, hostels als bij mich). Daar Orange (internetprovider) uiterst m’n voeten uithangt, beschik ik, zelfs na 2 weken, nog over geen internet. Moest de taal me meer eigen zijn, zou het slagveld er allicht volledig anders hebben uitgezien. Toch, zoals menig man mij kent, help ik graag mijn medemens. Daarom een kort overzichtje van wat ik weet zonder Mr. Internet.

Voorwaar begin ik met een korte omschrijving van m’n eigen stek. Ik beschik over een zetel die kan omgevormd worden tot een tweepersoonsbed. (Jammer genoeg niet zo zacht als die van in Leuven.) Er is plaats om een matje neer te etaleren, maar dan zit het toch al aardig vol. In mijn appartement beschik ik over:
• Tweepersoonsbed
• Fornuis (enkel de kok / kokin ontbreekt me nog)
• Koelkast
• Douche
• 2 dekbedovertrekken (1 voor mij, 1 voor persoon x)
• 3 kopkussens (1 voor mij, 2 voor personen x & y)
• Een opmerkelijke sfeer
Dit alles voor een prijsje van “1 vriendschap” per nacht. 3 mensen in mijn bed etaleren gaat eventueel ook (moest er geen andere uitweg zijn), maar dan kan het wel eens beginnen stomen.

Voor zij die meer ruimte willen, geef ik een kort overzicht van hostels in Parijs. Hieronder de drie die ik heb bezocht:
1. Le Village: Zeer deftige jeugdherberg, geen curfew (sluiting), ruime kamers, uiterst verzorgde badkamer, goede sfeer, breedbeeldtv met kanaal+ (vooral voetbal), dure bar maar er is mogelijkheid om je eigen drank mee te nemen. Aan de voet van Montmartre, dus een uiterst gezellige buurt. Voor de geïnteresseerden, ongeveer 10 minuutjes wandelen van de Moulin Rouge & de seksshops.
Prijs: 24 euro per nacht incluis ontbijt (je slaapt dan wel met 4 tot 8 op één kamer. Gezelligheid & stank troef).
2. Woodstockhostel: Iets minder deftige jeugdherberg, kleine kamers, douches zijn niet op de kamer, maar in een kotje op een koertje. Curfew van 2 pm. Meen ik me te herinneren. Eigen booz meenemen is niet toegestaan, maar wordt wel gedaan. 500 meter verwijderd van Le Village, dus ook een uiterst geschikte buurt. Kamers zijn ruim klein, maar mijn ene nacht was gezellig.
Prijs: 19 euro per nacht incluis ontbijt
3. Aloha-hostel: ligt tussen Le Village en Woodstock qua properheid en ruimte. Curfew was 2pm en eigen booz meenemen was absoluut niet toegestaan. Alle hostels beschikken wel over een eigen bar. De nacht die ik er zat, was saai. Niets in de omgeving te zien, weinig volk in de herberg, misschien gewoon een verkeerde nacht gekozen. Zelfs ik en mijn drinkebroeder Stijn konden er geen verandering in brengen.
Prijs: 19 euro per nacht incluis ontbijt
4. The 3 ducks: Deze ga ik bezoeken tijdens de paasvakantie met mijn kotgenootjes, dus hierover kan ik later pas meer schrijven. Ik heb wel horen zeggen dat het om een aangename herberg gaat.
5. Young and happy leek me ook een uiterst toffe buurt, maar over deze jeugdherberg kan ik niets zeggen, daar ik deze niet heb bewoond.

Meer info staat natuurlijk op het wereldwijde web. Enkele websites die me te binnen schieten:
• http://www.hiphophostels.com
• http://www.hostelworld.com/Paris
• http://www.hostelbookers.com/Paris
• http://www.hostelsclub.com
• http://www.hostelparis.com
• maps.google.com en typ dan in de zoekbalk ‘hostel paris’ of ‘auberge de jeunesse Paris’ en je vindt ook wel wat.

Over hotels kan ik zelf weinig zeggen. Hier is mijn kennis vrij tot zeer beperkt. Ik probeer deze week een avondje vrij te maken (of als ik even tijd heb op het werk) en dan horen jullie hierover zeker meer.
Hopelijk zijn jullie hier al iets meer mee en ivm de hotels hou ik jullie au courant. (Oudertjes, kzal tussen de soep, patatten en het werk ééns een blik werpen op het hotelleven in Parijs).

Nog snel een kort overzichtje van beschikbare data:
• 15 en 16 maart: Mams en paps
• 25 – 28 maart: Brabanconne 107
• 19 – 20 maart: optie voor Curry & Sofie
• 5 – 6 april: Jonas & makker
• 12 – 13 april: Broeder (maar da’s maar een flitsbezoek, dus ik kan nog wel iemand af!)

Salaat en tot na het weekend, voor meer info over de rugbywedstrijd Frankrijk – Italië.

Boulot ? Neenee, geef mij maar een boulet, goed gebakken met fritkotsaas !!

Zozo, voordat jullie me helemaal vergeten, toch nog maar eens een post op mijn blog. Deze keer iets meer werkgerelateerd… Week 3 zit er voor mijn collegastudenten deze donderdagavond reeds op, terwijl ik vrijdag mijn snoet nog mag komen laten zien. Ach ja, als ik echt een grote meneer wil worden, moet ik leiden !

Deze week was veruit de drukste van allemaal. Zoals reeds verteld moest ik alle mensen van Proximity BBDO op de gevoelige plaat vastleggen. Deadline was gisteren. Heb ik deze gehaald ? Kdenk het niet ! Maar geen paniek, mijn begeleidster heeft deze zelf verlegd omdat ze wist dat het mogelijke onmogelijk was geworden. Terzelfder tijd moesten deze week de resultaten van de enquête klaarliggen. Heb ik dit gehaald ? Kdenk het wel ! Evenals de concurrentieanalyse vloeide tijdig uit de printer.

Nu ja, mijn week was meer dan deadlines, het ging ook om ‘stresslines’. Een belangrijk intern project is in aanmaak (Carnet Prox, datgeen wat absolute discretie vereist). Pako, één van de creatievelingen van Proximity, vroeg mijn hulp om de logo’s van de belangrijkste klanten te verzamelen. Geloof het of niet, maar da twas het moeilijkste wat ik in m’n leven heb doorstaan (na het uitzoeken hoe ik het koffiemachien op de dienst moet gebruiken). Ik ging ervan uit dat een goed georganiseerd reclamebureau als Proximity een database heeft waarin alle logo’s mooi opgeborgen zitten ! Testikels gerald, mooi niet ! Sterker nog, de projectverantwoordelijken zoeken was moeilijker dan een studio in Parijs te zoeken dat beschikt over jacuzy, office golfbaan en perfect draft ! Nu ja, donderdag avond, 18.23 uur, alles onder contrôle. Alle logo’s zijn gevonden (op 1 na), Agathe is tevreden en ik ben mezelf. Een mooie afsluiter van deze werkdag.

Ooh ja, door al de commotie zou ik bijna vergeten dat deze week mijn begeleider is langsgeweest. Een Nederlandstalig gesprek, het deed deugd. Hij arriveerrde woensdag ochtend te Proximity. Ik had, zoals een goede / grote student / meneer beaamt, alle documenten keurig voorbereid. Last minute wel te verstaan, maar zelfs de Paus gaf er geen kick om. Vol lof vertelde hij me hoe intelligent ik wel niet was, dat het keurig van me is om de uitdaging aan te gaan en dat ik er veel ga met opsteken. Nu ja, ik stemde direct met al zijn argumenten in (hij is trouwens een prof, hij weet waarover hij praat). Het is tot nu toe zeker en vast een uitdaging en hopelijk gaat het er alleen maar op beteren.

Deze zaterdag ga ik een tweede poging ondernemen voor de Pub Crawl. Vorige keer heb ik het niet gehaald omdat we met een misverstand zaten (voor de kenners, ‘Op nen Dusseldorf’ !) Dit weekend proberen we opnieuw en hopelijk volgen er wilde verhalen. Voor het weekend erop staat Frankrijk – Italië gepland ! Voetbal ? Kdenk het niet, want da’s voor ********. Nee nee, het gaat om Rugby. Een toch wel vrij populaire sport in Frankrijk. Ook hierover later meer.

Om toch even de praktische kant op tafel te gooien, ik zit hier 4,5 maanden, wat dus wil zeggen dat ik 4,5 maanden tijd heb om Belgische weeskindjes te ontvangen. Laat me weten wanneer je wil komen en ik geef zo snel mogelijk mijn fiat. (Liefst gedurende de weekends, aangezien ik gedurende de week geacht word te werken.)
Hieronder een kort overzichtje :
• 15 – 16 maart : Mams en paps
• 25 – 28 maart : Brabanconne 107
Op al de andere data staat nog niets gepland. Geef die data maar door, en we regelen wel iets!

Groeten,
Pirre

Ooh ja, om ook onze paps gerust te stellen : ‘Het frans gaat echt al véééééééél beter !!’

Paris s’est éveillé

Bonjour à toutes et tous,

Na enige tijd van bezinning en rust, om mijn vertrek te kunnen verwerken, post ik met genoegen een nieuw verhaal.

De eerste week was vooral druk en hectisch, maar desalniettemin heb ik al een aangename periode achter de rug. Het zoeken naar een geschikt kot verliep niet altijd van een leien dakje, maar mijn X-factor & charmes hebben het toch maar weer voor elkaar gespeeld. Het betreft een (piep)kleine studio in het hartje van Parijs. Latin Quarter (beter bekend als DE studentenwijk van Parijs), heeft er een Belgisch boeleke bij. Normaal kan ik vandaag mijn stulp betreden, maar ook hier is geen zekerheid over omdat mijn colocataire nog geen sol heeft ontvangen op haar bankrekening.

Stiekem hoop ik op een affirmatief antwoord, zoniet beland ik in hetzelfde schuitje als vorige twee dagen. Zoals jullie al dan niet weten, verblijf ik mijn eerste dagen in een jeugdherberg. Omdat ik dinsdag niet had gereserveerd voor een bed, had de manager mijn bed verhuurd, waardoor ik dakloos was. Mijn reactie was kort en krachtig, zijnde: ‘Fuck!’. De jeugdherberg 500 meter verder had nog wel plaats voor een dakloze ziel, dus ik met m’n hebben en houden naar ginds. De dag nadien belandde ik opnieuw in dezelfde situatie, zijnde: ‘weer niet gereserveerd, weer volzet, weer het ‘Fuck-gevoel’. Ik kon diezelfde avond dus terug naar m’n eerste jeugdherberg vertrekken. Kort samengevat: ‘Parijs, een stad vol verrassingen’.

Nu ja, ik ben hier om te werken (of ik word toch verondersteld te werken), dus zal ik daar ook een streepje over schrijven. Mijn werk viel behoorlijk mee de eerste anderhalve week. Het gaat wel niet direct om het meest boeiende werk, maar het is een goede manier om me in te werken. Vanaf volgende week komen de ‘sujets les plus sympas’ aan bod. Nu hou ik me vooral bezig met Emmaus (een organisatie die geld geeft aan Parijse clochards), Barclays (een Engelse bank) en Carnet Prox (iets waar ik niets mag over zeggen). Meer info over deze projecten volgt.

De plannen voor dit weekend zijn ook al gesmeed. In de jeugdherberg heb ik enkele Australiërs en een Engelsman leren kennen. Omdat dit weekend hun laatste weekend in Parijs is, gaan we de bloemen buitenzetten en nemen we deel aan een ‘pub crawl’, een soort kroegentocht doorheen Parijs. Wat het zal worden, leest u in het nieuws van Maandag 25 fébruari.

Zo, nu ik weer een stukje ziel heb prijsgegeven, is het tijd om terug aan het werk te gaan.

Bonne journée à toutes et tous
Pirre x

PS: Mijn camera doet het niet, dus voor unieke plaatjes en memories zullen jullie mijn ziel moeten lezen.

Paris, s’éveille!

Paris, s’éveille!,

Nu nog in het Belgenland, binnen één week in Parijs. Een hele ervaring, die me allicht zal bijblijven tot het einde onzer tijden. De vele onduidelijkheden die er momenteel heersen, maken het geheel spannender, uitdagender en misschien zelfs sexier. De lichtstad brengt me wel op het lichtend pad, hopelijk het juiste spoor.

Gedurende 4,5 maanden zal ik in Parijs vertoeven, om er mijn project te vervullen bij Proximity BBDO (één van de grootste reclamebureau’s ter wereld). Wat de toekomst na Parijs brengt, is één groot ?. Misschien wel een knappe Française, een schoon Australische of een wulpse Hawaiiaanse … Of misschien ook niets van dit alles, en gewoon terugkeren naar het Belgenland.

Het zal allicht een hele uitdaging worden, waarvan alle verhalen hier te volgen zijn. Verder zijn jullie allemaal welkom in Parijs bij residentie Pirre. Tegen het uiterst goedkope tarief van één etentje bied ik slaapplaats en gezelschap aan. Grijpen, die kans!

 Groetjes en tot in de lichtstad!
x